Model wzrostu gospodarczego R. Harroda

Ekonomista angielski Roy Harrod wykorzystał keynesowską interpretację współzależ-ności między inwestycjami a oszczędnościami i przekształcił ją w proste równanie tempa wzrostu dochodu narodowego. W tym celu obie strony równości 1= Os podzielił przez dochód narodowy Y i do tej nowej równości wprowadzi! niezwykle ważną relację między wydatkami inwestycyjnymi I a przyrostem dochodu narodowego A Y. Relacja ta została nazwana przyrostową kapitałochłonnością produkcji i uznana jako najważniejszy wkład R. Harroda do teorii ekonomii.

Załóżmy, w celu ilustracji, że stopa skłonności do oszczędzania wynosi s = 0,15, zaś współczynnik kapitałochłonności k = 3, wówczas tempo wzrostu dochodu narodowego równać się będzie 0,05, czyli 5% rocznie.

Ta stopa wzrostu jest dopiero punktem wyjścia do analizy samego mechanizmu wzrostu i sama w sobie jeszcze niczego nie wyjaśnia. Dlatego oprócz faktycznej stopy wzrostu Harrod sformułował jeszcze gwarantowaną stopę wzrostu, oznaczoną, symbolem Gw, oraz naturalną stopę wzrostu Gn.

Gwarantowana stopa wzrostu Gw wyraża wzrost dochodu narodowego przy pełnym wykorzystaniu istniejących zdolności produkcyjnych gospodarki narodowej, zaś naturalna stopa wzrostu Gn wyraża wzrost dochodu narodowego przy pełnym zatrud-nieniu wszystkich zdolnych i chętnych do pracy. Harrod wyszedł z założenia, że pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnych gospodarki narodowej nie musi być równo-znaczne z pełnym zatrudnieniem siły roboczej, jeśli w przeszłości aparat wytwórczy rozwijał się w tempie niewystarczającym do wchłonięcia wszystkich potencjalnych re-zerw sity roboczej. Stąd możliwe są rozbieżności między wymienionymi stopami wzrostu gospodarczego.

Gwarantowana stopa wzrostu dochodu narodowego Gu. stanowi główną część składową teorii wzrostu Harroda. Wyraża ona ścieżkę równowagi przy pełnym wyko-rzystaniu zdolności produkcyjnych.