Skąd zarządzający wiedzą co robić?
Firma radzi więc sobie wykorzystując możliwości konserwacji, modernizacjii rozszerzania zbudowanych przez nią – starych – systemów, ciągle funkcjonujących „dzięki” brakom środków i pewnemu konserwatyzmowi ekip kierowniczych przedsiębiorstw w Europie Środkowowschodniej. Jest to jednak rynek gasnący. Dlatego znalezienie zagranicznego partnera dysponującego nowoczesnymi technologiami i konstrukcjami jest tak istotne. Firma zarabia sprzedając części i podzespoły, zwłaszcza te bardziej tradycyjne, których czołowi producenci światowi już nie wytwarzają, a które ciągle jeszcze znajdują zastosowania (niekiedy nieoczekiwanie nowe).
Cały dotychczasowy wywód nie pozwala jednak odpowiedzieć na pytania: „Skąd zarządzający wiedzą co robićT' „Na jakiej podstawie budują i przebudowują realizowane przez siebie projekty?” Bez odpowiedzi na te pytania nie sposób pojąć czym jest zarządzanie.
Zarządzający opierają się oczywiście na informacjach sytuacyjnych o tym, co się dzieje, działo i dziać będzie w organizacji i w jej otoczeniu. Z tych samych informacji można jednak zrobić różny użytek. Najlepszego przykładu dostarcza kontrast między Smoleńskim a resztą ekipy. U podstaw takich różnic leżą dwie grupy czynników.
Pierwsza – to normy i wartości, czyli uświadamiane i nieuświadamiane kryteria, które pozwalają odróżnić stany pożądane od niepożądanych, w tym dobro od zła. Normy i wartości określone są przez różnorakie kultury i subkultury, w których ludzie uczestniczą: kulturę narodową z jej tradycjami, kulturę grupy wyznaniowej, kulturę regionalną (np. w Polsce: śląską, wielkopolską lub małopolską), kulturę warstwy społecznej, z której jednostka się wywodzi (np. chłopską czy inteligencką), tradycję rodzinną, kulturę grupy zawodowej (np. inżynierską, lekarską czy prawniczą), kulturę firmy czy organizacji (np. Ursusa czy Zamechu), wreszcie kulturę jednostki organizacyjnej (np. działu zaopatrzenia czy działu konstrukcyjnego). Każda z grup, w których jednostka przez jakiś czas uczestniczy, odciska się na jej systemie wartości, indywidualną osobowość i charakter jednostki można porów nać do wosku lub innego materiału, na którym odciskane są kolejne pieczęcie. Systemy wartości są więc wysoce zróżnicowane. Można jednak odnajdywać ich wspólne elementy, np. przyjmowane przez jakąś większą grupę zasady „dobrej roboty”, uczciwości, rzetelności, lojalności itp.