W gospodarce otwartej, o rozwiniętych stosunkach wymiennych oraz finansowych, kształtuje się system naczyń połączonych wzajemnie oddziałujących na siebie i urucha-miających mechanizmy korygujące, które działają w kierunku przywrócenia zachwia-nej z tych czy innych przyczyn równowagi.
Kapitały we współczesnym świecie charakteryzują się wysoką mobilnością w po-szukiwaniu najwyższej stopy zysku. Dlatego bez większych przeszkód przenoszą się one z jednego kraju do innego, jeśli ich właściciele są przekonani, że mogą uzyskać w ten sposób wyższą stopę zysku, nazywaną w literaturze fachowej stopą zwrotu od lokaty w walucie obcej. Można ją wyrazić za pomocą następującej formuły:
Gdyby jednocześnie założyć, że dolar w wyniku deprecjacji stracił na wartości w stosunku do marki niemieckiej, np. o 2%, wówczas korzyści wynikające z wyższej stopy oprocentowania uległyby obniżeniu, gdyż wartość dolarów w stosunku do marki wynosiłaby już tylko 980 doi., co przy stopie ra = 6% przyniosłoby dochód 58,8 doi. rocznie. Ponieważ w bankach amerykańskich można byłoby uzyskać tylko 50 doi. od 1000, oznacza to, że mimo deprecjacji dolara w stosunku do marki lokata w bankach niemieckich jest nadal bardziej opłacalna niż w bankach amerykańskich.
Korzyści byłyby natomiast znacznie wyższe, gdyby oprócz wzrostu stopy procen-towej w bankach niemieckich r nastąpiła jednocześnie aprecjacja, czyli wzrost kursu dolara o dw = 2%. Wówczas wartość dolarów w stosunku do marek wzrosłaby do 1020 doi., które przy stopie ra = 6% przyniosłyby dochód 61,2 doi., natomiast banki ame-rykańskie zapewniłyby tylko 50 doi. rocznie. Stąd stopa zwrotu wzrosłaby z 5% od de-pozytów w bankach amerykańskich do 5,8% od lokaty w markach w warunkach depre-cjacji dolara i 6,1% od lokaty w markach w warunkach aprecjacji dolara.
Można tu rozpatrywać różne przypadki, które zwiększają lub zmniejszają, a nawet całkowicie eliminują korzyści i wpływają na określone decyzje instytucji i osób prze-suwających swoje kapitały z jednego kraju do innego.
Leave a reply