Profesjonalistą nie zostaje się tylko z racji specjalistycznego wykształcenia profesjonalista nie zadowala się tym, że coś wie. Szczyci się tym, że umie coś robić dobrze, fachowo, według sprawdzonych reguł i procedur.
Nasz bohater jest ekonomistą zajmującym się doradztwem menedżerskim. Specjalizuje się w tym od lat. Karierę zawodową zaczynał w dużym, państwowym przedsiębiorstwie. Chociaż pracował tam krótko, zdobył szczególną umiejętność widzenia praktycznych problemów zarządzania.
Kolejnym etapem jego drogi zawodowej była uczelnia. Choć uzyskał stopień doktora, nigdy nie stał się „typowym naukowcem”. Nie interesowało go „gromadzenie” dorobku naukowego ani zgłębianie dzieł teoretyków bardziej pociągała praktyka. Praca na uczelni i doktorat „nobilitowały go”. Równolegle z pracą dydaktyczną zajmował się doradztwem organizacyjnym. Z wielkim zapałem opracowywał ekspertyzy, diagnozy i projekty dla zainteresowanych przedsiębiorstw. Oczywiście nie za darmo.
Inwestował w swój zawodowy rozwój. Dużo podróżował {z reguły na własnych koszt), odbywał staże w zagranicznych firmach, nawiązywał kontakty z ludźmi biznesu, głównie w krajach zachodnioeuropejskich. Interesowały go szczególnie sposoby ich działania i źródła sukcesów. Tak zdobywał nie tylko wiedzę, ale i niezbędne umiejętności. Strzegł ich przed innymi, stanowiły przecież jego „kapitał”. Własnych doświadczeń nie upowszechniał nawet wśród swoich studentów.
Leave a reply