Organizacja może również „zatrzymać się” w tej fazie, coraz bardziej usztywniając się, a nawet kostniejąc. Jeśli jednak udaje się jej rozwijać dalej, ulega dalszym przekształceniom. W kolejnej fazie następuje najczęściej różnicowanie profilu produkcji, wychodzenie na nowe rynki, zaspokajanie coraz bardziej zindywidualizowanych potrzeb i gustów klientów, intensyfikowanie prac badawczo-rozwojowych nad nowymi technologiami, konstrukcjami, recepturami itp. Kontrola finansowa organizacji nabiera charakteru kompleksowego, wzrasta nacisk na rentowność kapitału w firmie jako całości i w jej poszczególnych oddziałach. Decyzje podejmowane są na podstawie szczegółowych analiz i matematycznych metod optymalizacji. Dorobek psychologii i socjologii wykorzystywany jest w procesie zarządzania „zasobami ludzkimi” organizacji (selekcja pracowników, planowanie ich karier, arkusze ocen osiągnięć, motywowanie, doskonalenie zawodowe itp.).
W organizacjach będących na tym etapie rozwoju wzrasta rola sztabowców, ekspertów, analityków, doradców. Stają się oni niezbędni i naczelnej dyrekcji, i kierownikom niższych szczebli. Maleje znaczenie podziałów funkcjonalnych, kierowników liniowych, stałych regulaminów i sztywnych zasad organizacyjnych. Struktura organizacyjna traci wcześniejszą spoistość, postępuje proces decentralizacji, wyodrębniają się samodzielne przedsiębiorstwa lub zakłady (proces dywizjonalizacji). Organizacja staje się federacją przedsiębiorstw połączonych realizowaniem wspólnej strategii określonej przez centralę. Opisane wcześniej biuro prawne było taką właśnie, wyodrębnioną i posiadającą znaczny zakres autonomii, częścią koncernu o strukturze dywizjonalnej.
Leave a reply