Państwo

Państwo może zmieniać zakres swojego działania w zależności od warunków, stop-nia sprawności funkcjonowania rynku, celów społecznych uznanych za istotne w danym okresie historycznym itp. Powinno ono ograniczyć lub zrezygnować z metod działania, jeśli okaże się, że przestały one być efektywne, nawet jeśli w przeszłości cechowały się znaczną efektywnością i skutecznością. O ile to możliwe, metody działań dyskrecjo-nalnych (uznaniowych) powinny być zastąpione przejrzystymi regułami i zasadami po-lityki ekonomicznej.

Państwo nie powinno podporządkowywać polityki ekonomicznej doraźnym celom politycznym związanym np. z kadencją wyborczą. Nie powinno także ulegać grapom nacisku przy formułowaniu i realizowaniu celów ekonomicznych związanych głównie z podziałem dochodów pomiędzy różne grupy społeczne i zawodowe. Nie powinno również ograniczać funkcji opiekuńczych (chyba że były one w przeszłości nieracjonalnie rozbudowane), aby kosztem warstw najbiedniejszych podgrzewać koniunk-turę gospodarczą i dynamizować wzrost gospodarczy.

Polityka państwa powinna wykorzystywać w sposób pragmatyczny stan badań ekonomicznych i to niezależnie od ideologicznych preferencji rządzącej partii. Na tej podstawie może ono oddziaływać zarówno na popytową, jak i podażową stronę gospo-darki, na wielkości nominalne i realne, i to tylko takimi metodami, które wspomagają, a nie zastępują ani nawet nie osłabiają działania mechanizmów rynkowych.

W zachodniej literaturze ekonomicznej w latach osiemdziesiątych dominował ra-dykalny antyetatyzm, postulujący maksymalne ograniczenie roli państwa w życiu go-spodarczym kraju. Wynikało to głównie z jednostronnej fascynacji mechanizmem ryn-kowym.