Pojęcie technologii stosuje się przede wszystkim do zadań w sferze wytwarzania dóbr i usług materialnych. Rozumie się ją wówczas węziej, jako metodę lub sposób uporządkowania procesów technicznych, chemicznych, fizycznych. Współcześnie w niemal każdej dziedzinie wytwórczości istnieją technologie alternatywne. Wytopu stali można dokonywać w procesie konwektorowym, martenowskim i elektrycznym obróbka elementów metalowych może być prowadzona metodą skrawania i metodą cieplno-plastyczną cement można wytwarzać tzw. metodą mokrą i metodą suchą montaż samochodów może odbywać się w systemie taśmowym, w systemie zespołów itd. (zob. rozdział VI i XI).
Technologie mają nie tylko charakter inżynierski. W mniej „technicznym” znaczeniu tego słowa można mówić o technologii operowania nowotworu mózgu, kształcenia nauczycieli, sprzedaży, realizacji operacji bankowych, działania maklerów giełdowych, pracy naukowej itp. Każdy z tych rodzajów działalności wymaga wykonania określonych działań w odpowiedniej kolejności i przy użyciu konkretnych środków technicznych.
Tego typu technologie z reguły nie są w organizacjach szczegółowo formalizowane. Dotyczą bowiem często działań wymagających nie tylko znajomości technologii, ale także szybkiego adaptowania jej do konkretnej sytuacji. Można np. wyodrębnić różne typy operacji chirurgicznych, ale każda konkretna operacja ma swój specyficzny charakter uzależniony od zaawansowania choroby, ogólnego stanu pacjenta, tolerancji jego organizmu na różne środki farmakologiczne itp. Można mówić o ogólnej technologii pracy badawczej, ale każdy podejmowany temat wymaga odmiennego podejścia. Dlatego właśnie szpitale nie wydają instrukcji, jak lekarz ma leczyć każdą jednostkę chorobową, ale jemu samemu pozostawiają decyzję w tym zakresie szkoły przekazują nauczycielom ogólny program przedmiotów, ale sposoby ich zrealizowania zależą głównie od wiedzy pedagogicznej, zdolności i umiejętności samych nauczycieli.
Wszystkie organizacje, łącznie z tymi, które nastawione są głównie na zysk, poddane są w mniejszym lub większym zakresie normom prawa państwowego kraju, w którym prowadzą działalność. Normy te narzucają organizacjom różne procedury działaniu w różnych dziedzinach ich funkcjonowania. Organizacja nie może legalnie zaistnieć, jeśli nie przeprowadziła procedury rejestracyjnej umowy handlowe uzyskują moc prawną tylko wówczas, gdy zachowana została prawna procedura ich zawierania decyzja kierownictwa przedsiębiorstwa o zmianie warunków umowy zbiorowej jest ważna tylko wówczas, gdy uzgodniona została Gęśli obowiązujące prawo tak stanowi) z legalnie działającymi reprezentantami załogi (np. związkami zawodowymi).
Przykładowo, polskie normy kodeksu handlowego ustanawiają następującą procedurę rejestracji spółki akcyjnej:
– 1) firmę, siedzibę i przedmiot działalności przedsiębiorstwa.
– 2) wysokość kapitału akcyjnego, liczbę i wartość nominalni} akcji,
– 3) liczbę akcji uprzywilejowanych i rodzaj uprzywilejowania,
– 4) wzmiankę, jaka część kapitału akcyjnego została wpłacona przed zarejestrowaniem,
– 5) imiona i nazwiska członków zarz<}dii oraz sposób reprezentowania spółki,
– 6) jeśli przy zawiązywaniu spółki akcjonariusze wnoszą wkłady niepieniężne – zaznaczenie tej okoliczności,
– 7) czas trwania spółki, jeśli w myśl statutu jest ograniczony,
– 8) jeśli statut wskazuje pismo przeznaczone do ogłoszeń spółki – oznaczenie tego pisma.
Leave a reply