Jak każdy podział, ten też nie jest do końca rozłączny. Elementy gry pojawiają się i w segmencie „władza” i w segmencie „walka”. Mówi się nawet o „grach z naturą”. Te podmioty, które umieściliśmy w segmencie „gra”, zachowują się czasem jak „władza” (np. monopoliści). Z opinią publiczną można grać, ale często trzeba ją traktować jak „naturę” itd. Otoczenie współczesnych organizacji staje się coraz bardziej:
– rozległe (giobalizuje się rynek, wymiana informacji, skutki lokalnych kataklizmów i konfliktów)
– zróżnicowane (nowe, wyspecjalizowane organizacje wąskie i specyficzne „nisze rynkowe” grupy klientów o specjalnych, wyrafinowanych potrzebach)
– niestabilne (coraz krótszy „okres życia” produktów, coraz silniejsza konkurencja, „rewolucje” technologiczne, przełomy polityczne, aktywna
– 1 zmienna ingerencja państwa itp.)
– kompleksowe (coraz większa współzależność procesów i zjawisk),
W takim świecie współczesne organizacje odkrywać muszą swoje szanse i zagrożenia oraz silne i słabe strony. Przed menedżerami pojawiają się nowe wyzwania i oczekiwania. Piszemy o nich w innych rozdziałach.
Dopiero spojrzenie na organizacje przez pryzmat otoczenia, w jakim funkcjonują, wyjaśnia, dlaczego tak „obudowują się” sztabami ekspertów, analityków i doradców, dlaczego ich struktury stają się tak mało czytelne i płynne, dlaczego poświęcają coraz więcej pieniędzy na marketing i szkolenie personelu, dlaczego ich szefowie z administratorów zamieniają się w biznesmenów, bardziej zwróconych na zewnątrz niż do wnętrza organizacji.
Leave a reply