Uogólnijmy psychologiczną charakterystykę osobowości twórczej. Procesy twórcze od dawna już są przedmiotem zainteresowania psychologów. Materiałów i prac na ten temat są setki, a może nawet tysiące. Jaki obraz człowieka wyłania się z nich?
Twórcy to ludzie, których nigdy nie opuszcza ciekawość. Nigdy nie przestają sobie i innym zadawać „dziecinnych” pytań: po co? dlaczego? jak? co siedzi w środku? itp. Dzięki takiemu nastawieniu potrafią w różnych przypadkowych zdarzeniach dostrzegać rzeczy ważne i niezwykłe.
Ludzie o twórczej osobowości patrzą na świat przez pryzmat problemów. Bardziej interesuje ich to, czego nie ma, niż to, co już jest. Czasem, jak w przypadku Wallisa, jest to odkrywanie istniejących potrzeb, ale często jest to sztuka dla sztuki. Kiedy Bool formułował zasady swojej zero-jedynkowej algebry, był przedmiotem kpin ze strony matematyków. Tak bardzo jego pomysł wydal im się absurdalny, niepraktyczny i komplikujący liczenie. Nie przeczuwali, podobnie jak sam twórca, że w przyszłości będzie on podstawą działania maszyn liczących i komputerów.
Umysł jednostek twórczych jest umysłem elastycznym, wolnym od charakterystycznych dla większości ludzi ograniczeń, stereotypów myślowych, nawyków. Twórca to wieczny intelektualny nonkonformista, nieustannie wyłamuje się z myślowych konwenansów, nie poddaje się wpływowi uznanych autorytetów. Nierzadko naraża go to na kpiny ze strony otoczenia. Dlatego we wszystkich metodach stymulowania twórczego myślenia tak wielką wagę przypisuje się „odblokowaniu” umysłów ludzi (pierwszym przykazaniem jest: unikaj przedwczesnej krytyki pomysłów!).
Leave a reply