Ludzie są najważniejszym i bardzo różnym od innych składnikiem każdej organizacji. Cele, struktury i technika to podsystemy sztuczne, przez nich określane i tworzone to tylko instrumenty działania.
Jednostki i grupy społeczne są systemami naturalnymi. Wnoszą do organizacji swoje biologiczne i kulturowe potrzeby, świadomość, inteligencję, wartości, interesy, cele, umiejętności, postawy wobec rzeczywistości itd.
Ludzie są najbardziej zawodnym składnikiem organizacji, ale tylko dzięki nim trwają one i rozwijają się. Bez nich zamieniłyby się w martwe złomowiska maszyn i składy papierów.
Zarządzanie podsystemem społecznym, czy – jak wolą niektórzy – zasobami ludzkimi, jest sztuką bardzo trudną i zupełnie odmienną od inżynierskiej. Systemy techniczne są programowane i sterowane. Ludźmi się kieruje, a proces ten jest zawsze grą z inteligentnym partnerem, sojusznikiem lub przeciwnikiem.
Uczestnicy organizacji są świadomi tego, że wszystko, co składa się na firmę lub biuro (oczywiście poza ludźmi), jest jedynie wytworem jednostek, grup, koalicji może więc być zmieniane. Nic zatem dziwnego, że gra w organizacji toczy się nie tylko w ramach istniejących struktur i reguł, ale również o ich konkretny kształt. Gry wpływają także na nieformalne i niesfor- malizowane wartości i zasady, style kierowania i „podporządkowywania”, wzory karier i organizacyjne ideologie, sposoby oceniania ludzi i sposoby oceniania przez nich różnych zjawisk życia organizacyjnego. Wszystko to składa się na kulturę organizacji i jest tym, co z jej uczestników czyni społeczność o własnym, specyficznym charakterze.
Leave a reply