Struktura organizacji – kontynuacja
Proces wytwarzania rozpoczyna siÄ™ od wy topu odpowiedniej masy szklanej w piecach obsÅ‚ugiwanych przez wytapiaczy. BezpoÅ›rednio z pieca maÅ‚e dawki pÅ‚ynnej masy pobierane sÄ… przez robotników, którzy przy pomocy dÅ‚ugich dmuchaw, przytkniÄ™tych do ust, formujÄ… szklane baloniki. W czasie trwania tej operacji masa szklana częściowo zastyga. Musi być zatem znów rozgrzana w piecu. W tym celu wydmuchany balonik przekazywany jest na nastÄ™pne stanowisko pracy, gdzie ponownie siÄ™ go rozgrzewa. Po chwili balonik przekazywany jest dalej – w rÄ™ce formierza, który przy użyciu specjalnej, przystosowanej do danego wzoru, formy nadaje mu pożądany ksztaÅ‚t. JeÅ›li ksztaÅ‚t ten jest bardziej skomplikowany, operacje rozgrzewania i formowania powtarzane sÄ… kilkakrotnie na kolejnych stanowiskach. Proces formowania koÅ„czy siÄ™ ostatecznym retuszem i gotowy wyrób ukÅ‚adany jest na specjalnej palecie, która po zapeÅ‚nieniu wÄ™druje do pieca (ale już innego typu). Dopiero tutaj wyroby uzyskujÄ… wÅ‚aÅ›ciwÄ… twardość i barwÄ™. Transportem palet zajmujÄ… siÄ™ robotnicy obsÅ‚ugujÄ…cy specjalne wózki, zaÅ› rozgrzewaniem pieców wypalajÄ…cych wyroby i nadzorem procesu wypalania – inni fachowcy. Kolejne operacje to schÅ‚adzanie wyrobów po wypaleniu, ukÅ‚adanie ich na inne palety, kontrola techniczna jakoÅ›ci wyrobów i transport do magazynu wyrobów gotowych.
W hucie istnieją oczywiście także inne powiązania. Pracownicy podzieleni są przecież na zespoły, kierowane przez swoich szefów, podporządkowanych z kolei szefowi produkcji. Na czele zakładu stoi dyrektor (więzi służbowe). Podlegają mu również niewielkie działy funkcjonalne: handlowy, księgowości i administracyjny.