W ten sposób otrzymujemy trzynaście możliwych wariantów przyszłego działania. Jednocześnie mamy do wyboru tylko cztery możliwe warianty decyzji (strategii własnego działania): zaniechać produkcji „Mixa”, podjąć produkcję i ustalić cenę wysoką, cenę średnią lub cenę niską. Musimy spośród tych wariantów wybrać najkorzystniejszy, co w tym przypadku oznacza najwyższe i(łub) najbardziej pewne zyski.
Przeprowadzona wcześniej analiza chłonności rynku i kosztów wykazała, że w każdym wariancie sytuacji oczekiwane zyski (lub straty) liczone w milionach w skali miesiąca będą, przy założonej wielkości produkcji, następujące: Dl – 0 (dla uproszczenia nie włączamy do rachunku kosztów już poniesionych na opracowanie receptury „Mixa”), D2 ( + 70), D3 ( + 40), D4 (+20), D5 ( + 20), D6 (-10), D7 (-40), D8 ( + 30), D9 (+10), DI0 (-30), Dll (+15), D12 ( + 5), D13 (-5).
Warianty te różnią się między sobą nie tylko wielkością spodziewanych zysków lub strat, ale także wielkością prawdopodobieństwa, z jakim każdy z nich może w rzeczywistości zaistnieć. Według posiadanych już informacji nasz decydent przyjmuje, że wyrób konkurencyjny ma znaczne szanse pojawienia się na rynku i szanse te określa na 70% (prawdopodobieństwo 0,7). Zatem prawdopodobieństwo, że nie będzie konkurencji na rynku, wynosi tylko 0,Z kolei prawdopodobieństwo cenowych zachowań konkurenta określa kierując się zasadą racjonalności jego działania i stąd np. przyjmuje, że tylko z prawdopodobieństwem 0,1 konkurent może ustalić na swój wyrób cenę wysoką wówczas, gdy będący już na rynku „Mix” sprzedawany jest po cenie niskiej.
Leave a reply