Istota komercjalizacji polega na możliwie najpełniejszym wmontowaniu przedsiębiorstw państwowych w struktury i mechanizm rynkowy, upodobnieniu ich funkcjonowania do przedsiębiorstw prywatnych oraz wzmocnieniu pozycji dyrektora firmy.
Dyrektorzy muszą mieć prawo do podejmowania iyzyka i być obdarzeni zaufaniem zarówno załogi, jak i wierzycieli. Nie mogą oni podejmować działań na koszt i ryzyko państwa. Takie myślenie musi prowadzić przedsiębiorstwo do ruiny. Najpierw trzeba stworzyć warunki do bardziej efektywnych sposobów zarządzania związanych z postę-pującą komercjalizacją ich funkcjonowania. Wymaga to całkowitego uniezależnienia dyrektora od rady pracowniczej i uczynienia go jedynym reprezentantem interesów skar-bu państwa. Równocześnie należy umożliwić przedsiębiorczym menedżerom nabycie – za gotówkę lub na kredyt – określonego procentu preferencyjnych akcji, zapewniają-cych im znaczny wpływ na decyzje rozwojowe przedsiębiorstwa. Skarb państwa nie po-winien korzystać z żadnych uprawnień decyzyjnych, ani pobierać dywidendy od mająt-ku trwałego, lecz uczestniczyć jedynie w podziale zysku w stopniu określonym przez procent posiadanych akcji. Dyrektor staje się wówczas żywotnie zainteresowany w ta-kich zmianach organizacyjno-strukturalnych, które możliwie szybko doprowadzą do poprawy kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Dopiero wówczas można rozpocząć sprzedaż akcji skarbu państwa po stopniowo rosnącej cenie rynkowej. Na zwyżce kursu akcji będzie korzystał zarówno dyrektor, jak i skarb państwa.
Leave a reply