Sytuacja wymuszająca decyzję o reorganizacji

Sytuacja wymuszająca decyzję o reorganizacji wytworzyła się pod koniec lat sześćdziesiątych w znanym koncernie naftowym British Petroleum. Koncern był już wówczas potężną organizacją prowadzącą swoje interesy w różnych rejonach świata (m.in. w Stanach Zjednoczonych i Iraku). Jednocześnie większość podstawowych decyzji podejmowana była w jego londyńskiej centrali. Chociaż posługiwano się nowoczesnymi metodami planowania, to i tak centrala była przeciążona nadmiarem działań koordynacyjnych. Zastępcy prezesa koncernu łączyli funkcje kierowników wielkich działów funkcjonalnych (finansowy, kadrowy itp.) i kierowników odpowiedzialnych za operacje realizowane w różnych regionach świata.

Przeciążenie to doprowadziło do utraty kontaktów między centralą a regionalnymi przedsiębiorstwami i w konsekwencji do utraty rzeczywistych zdolności sterowania całością. Prezes koncernu, sir Erie Drakę, zadecydował o oddzieleniu zarządzania pionami od zarządzania oddziałami regionalnymi oraz o rozdziale strategicznych funkcji naczelnego kierownictwa (tworzyło je siedmiu wiceprezesów, managing directors) od funkcji operacyjnych realizowanych przez trading directors.

Z kolei wielkie, międzynarodowe przedsiębiorstwo Thomas Nationwide Transport Ltd. (TNT), składające się z kilkuset samodzielnych jednostek transportu drogowego, kolejowego i lotniczego, operujących w różnych rejonach świata (m.in. Australii, USA, Brazylii, Kanadzie), utraciło zdolność centralnego sterowania z powodu zbytniej samodzielności swoich przedsiębiorstw. Pojawił się problem, jak zharmonizować ich interesy z interesami całości.