Dokonana analiza procesu tworzenia mechanizmu lynkowego wskazuje, jak niezmiernie trudno jest tłumić inflację w celu osiągnięcia zdrowego pieniądza i równocześnie zapobiegać spadkowi produkcji. Tłumienie inflacji wymaga bowiem restrykcyjnej po-lityki dochodowej, pieniężnej i fiskalnej oraz względnej stabilizacji kursu wymiennego walut. To zaś ogranicza efektywny popyt, utrudnia dostęp do tanich kredytów i obciąża przedsiębiorstwa wysokimi podatkami. W rezultacie coraz większa liczba przedsiębiorstw staje wobec rosnących trudności zbytu, pozbawiona jest możliwości modernizacji aparatu produkcyjnego i obniżki kosztów produkcji i niezdolna do wypłacalności wobec dostawców surowców i materiałów. Tworzą się w ten sposób różne zatoiy finansowe i następuje wzajemne wymuszone kredytowanie się przedsiębiorstw. W rezultacie przedsiębiorstwa kurczą produkcję i wiele z nich staje przed perspektywą bankructwa. Rośnie stopień niewykorzystania zdolności produkcyjnych, rosną koszty stałe na jednostkę produkcji, spada rentowność, zmniejsza się łączna suma dochodów przedsiębiorstw, a wraz z tym maleją wpływy do budżetu państwa.
Im bardziej restrykcyjna jest polityka dochodowa, pieniężna i fiskalna, tym sil-niejsze są objawy recesji gospodarczej i tym wyższe są koszty społeczne realizowanego programu. Nie jest łatwa odpowiedź, czy lepiej mieć niską inflację a głęboką recesję, czy też wyższą inflację a mniejszą recesję gospodarczą, gdyż jedno i drugie jest zja-wiskiem negatywnym, społecznie uciążliwym. Polityka bardzo często polega na wyborze między tym, co nieprzyjemne, a tym, co katastroficzne.
Leave a reply