Na organizację oddziałuje on celowo i świadomie, sam jednocześnie poddając się w niewielkim stopniu lub wcale oddziaływaniom z jej strony. Władza dla współczesnych organizacji to przede wszystkim państwo stanowiące prawa i egzekwujące ich stosowanie. Ono uwzględnia interesy organizacji, ale nie nimi głównie się kieruje. Organizacje nie zawsze są w stanie przewidzieć decyzje parlamentów, rządów i administracji państwowej, ale z reguły muszą się im podporządkować. Władza dysponuje przymusem i sankcjami. Wydaje nakazy, zakazy i usiała normy postępowania. Zasady opodatkowania, stawki celne, stopa refinansowa, zakazy lub ograniczenia transferu zysków, dopuszczalne normy emisji zanieczyszczeń środowiska to tylko przykłady władczych oddziaływań państwa.
W stosunku do niektórych organizacji, będących częściami większych całości, jak np. koncerny, władza to także „centrala”, która w większym lub mniejszym stopniu posługuje się nakazami, zakazami i sankcjami. Podobnie jak państwo, kieruje się przede wszystkim interesem całości, co nie zawsze w pełni pokrywa się z interesami poszczególnych części.
W tradycyjnych XIX-wiecznych organizacjach władzą w stosunku do nich był również właściciel lub wąska grupa właściciełi-wspólników. Forma ta występuje również dziś, ale większość dużych organizacji to spółki akcyjne z rozproszonym prawem własności. Posiadanie akcji nie oznacza automatycznie władzy stosunki między organizacją a akcjonariuszami stają się bardziej „grą interesów”, niż władzą i podporządkowaniem.
Leave a reply