Henryk Sęk niewątpliwie zajmuje się zarządzaniem swoją firmą. Zastanówmy się, jaki jest ogólniejszy sens opisanych powyżej działań, które na pierwszy rzut oka mogą nawet sprawiać wrażenie chaosu i przypadkowości.
Zarządzanie jest więc swego rodzaju „wędrówką przez chaos”, konstruowaniem rzeczywistości z dostępnych zarządzającemu elementów: pomysłów, ludzi i relacji między nimi, instytucji formalno-prawnych, środków materialnych (maszyn, urządzeń, budynków, materiałów, wyrobów gotowych itp.) i pieniężnych, a także praw do dysponowania nimi. Cały dzień pracy Sęka i jego współpracowników to właśnie ciągłe tworzenie i modyfikowanie takich konstrukcji. Otwarte pozostaje jednak pytanie, jaki jest cel tych działań i skąd biorą się „projekty”, ogólne założenia leżące u podstaw konstrukcji tworzonych w procesie zarządzania. Obie te kwestie mają fundamentalne znaczenie dla zrozumienia pojęcia zarządzania.
Jest rzeczą bezsporną, że najbardziej ogólnym celem wszelkich organizacji jest przetrwanie i rozwój [Koźmiński, Obłój, 1989, s. 23]. Widać to wyraźnie na przykładzie „Automatyki”, która na skutek niedostosowania do warunków otwartej gospodarki rynkowej była zagrożona w samym swoim istnieniu. Dążenie do przetrwania i rozwoju dotyczy nie tylko całych organizacji, ale i poszczególnych ich części (pionów, działów, wydziałów, służb), a zwłaszcza ich organów kierowniczych, które w naturalny sposób dążą do utrzymania ciągłości swych funkcji. Potoczne określenie „trzymanie się stołka” (widoczne także w zachowaniach członków kierownictwa „Automatyki”) opisuje bardzo realne zjawisko znajdujące pełne uzasadnienie zarówno w prawach psychiki ludzkiej, jak i funkcjonowania organizacji. Dochodzimy więc do pozornego paradoksu: zarządzanie służy zarządzaniu, albo też ściślej – temu, by organy zarządzające mogły kontynuować swoje istnienie i działanie.
Leave a reply