Prawodawcza funkcja państwa

Reakcją organizacji na perturbacje i zaburzenia zachodzące w ich rynkowym otoczeniu bywa z reguły nie tylko strukturalne dostosowywanie się do tych zmian, ale również przyjmowanie aktywnej strategii rynkowej. Zagadnieniom tym poświęcony jest rozdział III.

Istotnym składnikiem otoczenia każdej organizacji jest państwo, na którego terytorium prowadzi ona swoją działalność. Państwo pełni wobec organizacji funkcje: prawodawcy, inwestora oraz. nabywcy dóbr i usług.

Najbardziej rozbudowana jest z reguły prawodawcza funkcja państwa. Pod postacią prawa finansowego określa ono zasady opodatkowania organizacji, ich dotowania i subwencjonowania ze środków budżetowych, stawki celne itp. Normy prawa cywilnego określają zasady prowadzenia działalności, nawiązywania umów handlowych, obroni papierami wartościowymi, dochodzenia swoich roszczeń majątkowych przez organizacje, rozwiązywania sporów handlowych itp. Prawo pracy reguluje stosunki między pracodawcami a pracobiorcami w zakresie: nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy, ochrony bezpieczeństwa pracy, wymiaru czasu pracy i urlopów, zbiorowych układów pracy, uprawnień związków zawodowych, rozwiązywania sporów i konfliktów między pracodawcami a pracobiorcami, prawa do strajków itp.

W niektóre sfery działalności przedsiębiorstw państwo wkracza władczo za pośrednictwem norm prawa administracyjnego. W tym trybie realizowana jest przez państwo np. ochrona środowiska naturalnego przed nadmiernym zanieczyszczeniem. Normy prawa administracyjnego szczególnie silnie ograniczają działalność wszystkich organizacji, które są bezpośrednio agendami administracji państwowej i realizują funkcje państwa jako organizatora i regulatora życia zbiorowego obywateli.