W przypadku ceny wysokiej można ponieść stratę w wysokości 40 min wówczas, gdy pojawi się produkt konkurencyjny, a jego producent ustali na niego niską cenę. Co prawda prawdopodobieństwo zaistnienia takiego przypadku jest stosunkowo niskie (0,14), ale nie można go wykluczyć.
Jednocześnie ta właśnie strategia może przynieść producentowi najwyższe korzyści, gdy okoliczności ukształtują się dla niego pomyślnie, tzn. gdy wyrób konkurencyjny w ogóle się nie pojawi. Prawdopodobieństwo zaistnienia takiej sytuacji wynosi 0,3 i jest wyższe niż prawdopodobieństwo wystąpienia straty. Ale możliwość poniesienia straty, tyle że już mniejszej (10 min), towarzyszy tej strategii również w przypadku, gdy konkurent ustali cenę swojego produktu na poziomie średnim (prawdopodobieństwo dość wysokie, bo aż 0,35). W sumie decydent wybierając tę strategię musi się liczyć z większą lub niniejszą stratą prawdopodobieństwo jej wystąpienia wynosi 0,49 (0,14 + 0,35). Wynika stąd, że prawdopodobieństwo osiągnięcia jakichkolwiek zysków jest prawie takie samo (0,51). Jest to wariant najbardziej ryzykowny (możliwość maksymalnej straty), ale jednocześnie wariant najbardziej nęcący (możliwość maksymalnych korzyści).
Wariant ten nasz decydent może wybrać tylko wówczas, gdy jest skłonny zaakceptować wiążące się z nim ryzyko i wysokość strat (nie doprowadzi go to do ruiny). Jeśli zaś nie chce kierować się tylko kryterium najwyższej korzyści, ale również kryterium pewności, musi porównać ze sobą profile możliwych wyborów (strategii). W przypadku każdej z nich profil ryzyka będzie inny.
Leave a reply