Ewolucja organizacji

W podobny sposób ewolucję organizacji przedstawia w swoich pracach H. Mintzberg [Mintzberg, 1979], Cykl życia organizacji dzieli on na kilka etapów, wyodrębniając je głównie według kryterium skomplikowania struktury organizacyjnej.

Na początku cyklu organizacja charakteryzuje się strukturą bardzo prostą (podobnie jak w poprzednich koncepcjach). Następnie przechodzi przez etap klasycznej, mechanistycznej biurokracji, która z kolei przekształca się w biurokrację profesjonalną z dominującą rolą specjalistów i analityków.

Struktury dywizjonaine to kolejny, według H. Mintzberga, etap rozwoju organizacji. Z jego badań wynika, że wiele współczesnych organizacji wchodzi już w nową fazę rozwoju, którą autor określił mianem „ad-hoc-kracji”. Na tym etapie zanikają różne dotychczasowe trwałe powiązania strukturalne. Zadania i funkcje realizowane przez organizację są nieustannie zmieniane i określane doraźnie, w zależności od wyzwań rynkowych i zmian zachodzących w otoczeniu. Podstawową zasadą funkcjonowania staje się bezpośrednia współpraca różnych specjalistów przy tworzeniu niezbędnych analiz, diagnoz, ekspertyz, programów itp. Współpraca, uzgodnienia, komunikacja i gra stały się zjawiskami dominującymi. Informacje są coraz częściej głównym zasobem niezbędnym do funkcjonowania organizacji, jedną z ważnych stawek w grach organizacyjnych i podstawowym ich produktem.

Przechodzenie organizacji przez kolejne stadia rozwojowe dokonuje się często poprzez mniej lub bardziej ostre kryzysy. W pewnym momencie organizacja „wyrasta” już ze swej dotychczasowej formy, „stare” zarządzanie przestaje być skuteczne, zaczyna spadać efektywność. Dla menedżerów podstawowym zadaniem staje się dokonanie zmian strukturalnych i funkcjonalnych. Inaczej grozi pogłębianie się niesprawności i kryzys.