Rozwój organizacji jest odrębnym przedmiotem wielu badań. Naukowcom udało się wyodrębnić i opisać wiele podstawowych prawidłowości. Jako główne wskaźniki rozwoju organizacji przyjmuje się najczęściej:
– wzrost ilościowy mierzony wielkością zatrudnienia,
– udział produktów firmy w rynku lokalnym, regionalnym czy globalnym,
– wzrost kapitału, zysków i rentowności,
– zaawansowanie technologiczne i nowoczesność wyrobów
– zróżnicowanie produkcji,
– złożoność struktury organizacyjnej,
– złożoność problemów rozwiązywanych w organizacji.
Nie zawsze jednak rozwój oznacza jednoczesne „wznoszenie się” na skalach wszystkich tych wymiarów'. Niektóre organizacje unowocześniające swoją technologię uzyskują coraz lepszą rentowność i lepszą pozycję rynkową, jednocześnie ograniczając liczbę pracowników. Wspomniany koncern General Electric w latach osiemdziesiątych zwiększył swoje dochody o 48% zmniejszając w tym samym czasie liczbę zatrudnionych o około 100 tys. osób.
Takie firmy, jak włoski Fiat czy szwedzkie Volvo, rozwijały się wzbogacając i różnicując profil produkcji. Chociaż wciąż jeszcze ludzie kojarzą je głównie z przemysłem samochodowym, to w rzeczywistości są to od dawna typowe konglomeraty, czyli koncerny wielobranżowe. Zgrupowane w nich przedsiębiorstwa produkują i tradycyjne dla nich wyroby, i szereg wyrobów zupełnie nie związanych z ich dawną specjalizacją (np. rozwinięty dział przetwórstwa spożywczego w Volvo).
Leave a reply