Monthly Archives Lipiec 2017

Korporacje transnarodowe lokują swoje kapitały tam, gdzie mają największą szan-sę osiągnięcia wysokich zysków. Brak wysokich wymagań, a więc bardzo liberalne przepisy i normy dotyczące ochrony środowiska naturalnego, powoduje, że owe kor-poracje przenoszą przede wszystkim „brudne” gałęzie przemysłu do krajów rozwijają-cych się, aby uniknąć wysokich kosztów inwestycyjnych i eksploatacyjnych, które trze-

Z teoretycznego punktu widzenia byłoby pożądane, aby proces tłumienia hiperinflacji, megainfłacji i galopującej inflacji łączył się w pewnej fazie z procesem restrukturyzacji produkcji. Oznaczałoby to bowiem, że dokonują się nie tylko zmiany w mechanizmie regulacyjnym, ale także jakościowe zmiany w strukturze gospodarki narodowej. Bez inflacji nie można osiągnąć równowagi rynku i struktury cen zbliżonych do krajów o gospodarce rynkowej, zaś bez recesji nie można dokonać racjonalnych zmian w strukturze gospodarki narodowej podporządkowanej wymaganiom rynku krajowego i międzynarodowego. Gospodarka musi więc przejść przez długotrwałą fazę kathar- sis, czyli dramatycznego oczyszczenia ze wszystkich sztucznych narośli komunistycznego systemu i zniekształconej struktury będącej produktem centralnego planowania. Istnieje niebezpieczeństwo, że w przypadku zbyt skrajnego stosowania metod tłumiących inflację, dochód narodowy w wielkościach realnych może spaść w granicach 20-30%, wówczas gospodarka narodowa znajdzie się w fazie zapaści.

Decyzje w tym obszarze mogą mieć charakter rozstrzygnięć kompleksowych lub odcinkowych. Te pierwsze związane są z koniecznością dokonania generalnej reorganizacji i zaprojektowania na nowo struktury, te drugie dotyczą wprowadzania do niej zmian fragmentarycznych (powołania nowej komórki organizacyjnej, zlikwidowania jakiegoś istniejącego stanowiska pracy, innego organizacyjnego podporządkowania jakiejś komórki itp.).

Równowaga w bilansie płatniczym kraju zależy nie tylko od równowagi w bilansie han-dlowym i rozmiarów transferu walut obcych do kraju lub za granicę, ale także od stopnia zadłużenia kraju z tytułu zaciąganych w przeszłości kredytów. Powoduje to bowiem nie tylko konieczność spłacenia tych kredytów w określonych ratach i w uzgodnionym terminie, ale także płacenia z tego tytułu należnych procentów. Jest to temat szczególnie aktualny dla Polski, której zadłużenie w 1992 r.wynosiło około 48 mld doi., czyli około 65% wytworzonego dochodu narodowego.

Trzecia z omawianych decyzji to typowa decyzja w sytuacji ryzyka. Niepewność związaną z problemem decydent mógł ująć w postaci liczbowej (wielkość zysków i strat oraz prawdopodobieństwo ich wystąpienia). Zbiór możliwych wariantów był kompletny. Nie było jednak wśród nich takiego, który gwarantowałby osiągnięcie zysków. Z każdym wyborem związane było prawdopodobieństwo poniesienia strat, ryzyko niepowodzenia. Było to jednak ryzyko dające się skalkulować, a decydent z całą świadomością akceptował je. Z jego kalkulacji wynikało bowiem, że jednak osiągnięcie zysku jest bardziej prawdopodobne niż poniesienie strat.

Decyzja jest zawsze wyborem jednego z możliwych w danej sytuacji wariantów działania. Wobec konieczności dokonywania wyborów stawiają ludzi sytuacje decyzyjne, czyli takie, które charakteryzuje istnienie wielości (przynajmniej dwóch) możliwych sposobów działania oraz przymus wybrania jednego z nich (nie można jednocześnie zrealizować wszystkich lub kilku).

– 1) statut.

– 2) akty o zawiązaniu spółki i objęciu akcji,

– 3) oświadczenie wszystkich członków zarządu, że przepisane statutem wpłaty na akcje zostały dokonane i że przejście wkładów niepieniężnych na spółkę z chwilą jej zarejestrowania jest zapewnione,

Dlatego w obu tych technikach twórczego myślenia tak mocno podkreśla się zakaz krytycznego reagowania uczestników na zgłaszane pomysły. Faza krytycznej oceny następuje po etapie zgłaszania pomysłów, a nigdy w ich trakcie. Chodzi bowiem o „odblokowanie” myślenia, uczynienie go bardziej elastycznym, nie skrępowanym, nie ograniczanym ani hamulcami wewnętrznymi, ani zewnętrznymi.