Monthly Archives Sierpień 2017

Sęk ostro osadził swoich współpracowników: „Krzyczeć tu nie będziecie, jak się ktoś nie potrafi opanować niech składa rezygnację”. Zrobiło się cicho. Sęk nie rzucał słów na wiatr. Nie dalej jak w zeszłym miesiącu wyrzucił z pracy, za awanturę z klientem, kierownika działu sprzedaży części zamiennych i podzespołów.

Pod koniec lat czterdziestych powstaje nowe prawo obrotu papierami wartościowymi. Giełda berlińska otwarta zostaje jednak dopiero na początku 1952 r. W obrocie znajdują się przedwojenne papiery wartościowe. Towarzyszyć muszą im jednak specjalne dokumenty potwierdzające legalność posiadania. Rozgrabienie bowiem avoirów znajdujących się w depozytach giełdowych spowodowało przejście ich w niepowołane ręce. Wkrótce jednak te podwójne dokumenty zastąpiono pojedynczymi papierami wartościowymi, nominowanymi w nowej silnej walucie – zachodnioniemieckich markach.

Pierwsze kroki w kierunku integrowania krajów zachodnioeuropejskich po II wojnie światowej podjęto na konferencji w Paryżu w 1947 r., na której przedstawiciele 16 państw powołali komitet Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej do opracowania wspól-nego programu odbudowy gospodarczej zniszczonej Europy i możliwości korzystania z pomocy amerykańskiej w ramach planu Marshalla.

Warunkiem wyjściowym hamowania hiperinflacji, pojawiającej się w chwili całkowitego uwolnienia cen spod kontroli państwa, jest wprowadzenie określonego mechanizmu regulującego dopuszczalny wzrost funduszu wynagrodzeń w przedsiębiorstwach w stopniu odpowiednio mniejszym do wzrostu cen. W przeciwnym przypadku płace pod naciskiem społecznym rosłyby w tempie równym, a być może nawet w wyższym od wzrostu cen. W rezultacie rozkręcałaby się jedynie spirala inflacyjna cen i płac bez możliwości osiągnięcia bariery efektywnego popytu i uchwycenia równowagi rynkowej. Nie uczyniono by wówczas najmniejszego kroku w kierunku stabilizowania sytuacji finansowej i gospodarczej kraju.

W 1990 r. sejm przyjął pakiet tzw. ustaw samorządowych. Na mocy tych ustaw jednolita dotąd administracja państwowa podzielona została na administrację państwową i administrację lokalną – samorządową. Podstawowym szczeblem organizacji społecznej stały się gminy z własną administracją – urzędem gminy (opisaliśmy to w przypadku: Urząd gminy).

W jednej z gmin warszawskich rada w pierwszej kolejności dokonała drogą głosowania wyboru burmistrza i członków zarządu. Zaproponowała nowo wybranemu burmistrzowi, że sama zajmie się przygotowaniem projektu nowej struktury organizacyjnej. Burmistrz zgodził się na takie rozwiązanie. Radni wyłonili specjalną komisję, która rozpoczęła pracę, zanim jeszcze sformułowane zostały nowe cele urzędu, przed ostatecznym podziałem kompetencji między gminę a rejony. Prace nad nową strukturą urzędu rozpoczęto od przeglądu dotychczasowej oraz spisania zadań wykonywanych na poszczególnych stanowiskach pracy. Zapoznano się też z rozwiązaniami stosowanymi w jednej z gmin szwedzkich.

W przypadku dużej fabryki odzieżowej, opisanej wcześniej, na plan pierwszy wysuwają się natomiast powiązania funkcjonalne. Praca przebiega tutaj równolegle w kilku pionach funkcjonalnych (zob. rysunek 1.1). Są one rozbudowane i wzajemnie się uzupełniają. Każdy pełni jakąś szczególną funkcję, bez której zakład nie mógłby sprawnie działać. Oczywiście tutaj też istnieją więzi hierarchiczne, technologiczne i informacyjne. Podstawową zasadą strukturalizującą całość są jednak podziały i powiązania funkcjonalne.

Celem, który Sęk i jego ekipa postawili przed „Automatyką”, jest odzyskanie pozycji lidera w zakresie systemów1 automatyki przemysłowej w Europie Środkowowschodniej. Warto zastanowić się nad tym, czy jest to cel właściwie dobrany i dostatecznie mobilizujący.

Cele realizowane przez organizacje nie są też sumą indywidualnych celów jej uczestników. Ludzie są uczestnikami organizacji głównie po to, by uzyskiwać korzyści i realizować indywidualne interesy. Zawsze jednak muszą, w większym lub mniejszym stopniu, realizować narzucone im zadania wynikające z celów całości. Nie oznacza to oczywiście, że nie mogą mieć wpływu na kształt celów organizacyjnych.

W latach sześćdziesiątych zaczęła rozkwitać gospodarka zachodnioniemiecka, która dzięki rosnącej nadwyżce bilansu handlowego nagromadziła duże rezerwy finansowe obcych walut, lokowane w bankach. Rezerwy dewizowe zostały znacznie zwiększone na skutek rosnącego napływu depozytów z krajów eksportujących ropę.

W 1973 r. OPEC4 zwiększyła czterokrotnie ceny ropy naftowej. Strumień petro- dolarów napływał tak szybko, iż niektóre eksportujące ropę kraje nie zdążały go wyda-wać w całości na cele konsumpcyjne i rozwojowe (a w przypadku Iranu i Libii – także na zbrojenia). Gromadziła się z roku na rok coraz większa nadwyżka petrodolarów, którą za okres 1973-1980 szacowano na sumę 357 mld doi. Powstało w ten sposób nowe obfite źródło funduszy kredytowych i wielkie banki ponadnarodowe rozpoczęły nową politykę w światowej gospodarce. Wypłacając procenty od depozytów, szukały one in-tensywnie klientów na kredyty.

Projekt nie zawierał propozycji wewnętrznego ustrukturyzowania pionów ani ustalenia funkcjonalnych i informacyjnych zależności między nimi. Projekt przedstawiony został burmistrzowi, który skierował go do zrecenzowania przez jednego z członków rady, nie będącego członkiem komisji opracowującej go, oraz do niezależnego eksperta. W obu recenzjach zarzucono projektowi zbytnią ogólnikowość, nieuwzględnienie nowych funkcji urzędu, samofinansowania się gminy. Było też wiele zarzutów bardziej szczegółowych, np. za wadliwe uznano umiejscowienie biura ds. skarg obywateli w strukturze urzędu, a nie w strukturze samorządowej.

Niezmiernie istotnym narzędziem polityki pieniężnej jest kurs wymienny walut. Związki między polityką kursową banku centralnego a polityką dochodową w stosunku do ludności oraz pieniężną w stosunku do przedsiębiorstw są najbardziej złożoną i zarazem najbardziej delikatną stroną całej polityki stabilizacyjnej w okresie reformowania systemu.

W pierwszej fazie urynkowienia brak jest obiektywnych przesłanek do ustalenia realnego kursu wymiennego walut, który w dalszym ciągu, dla wygody rozumowania, będziemy identyfikowali z kursem dolara. Program stabilizacyjny zaleca na początku pewne przeszacowanie kursu dolara, czyli niedoszacowanie waluty